Be careful what do you wish for…

Od mojego ostatniego postu minęło prawie dwa lata. Niby to było niedawno, bo czas leci tak szybko, bo dokładnie pamiętam przygotowania do ślubu i samą ceremonię oraz zabawę weselną. Ale 21 miesięcy to naprawdę dużo czasu, w którym wydarzyła się cała masa przeżyć, wspomnień, decyzji.

 W telegraficznym skrócie:

- Urodziło nam się dziecko (Czerwiec 2015),

- Byliśmy na 3 wyjazdach zagranicznych (Turcja, Kos, Kreta),

- 4 razy zmieniłem stanowisko pracy,

- co sprawiło, że mieszkałem na stałe (powyżej 3 miesięcy) w 3 miastach (Warszawa, Poznań, Łódź),

- co sprawiło, że przejechałem ok 100.000 km,

- i cała masa innych niesamowitych przeżyć.

Dziś chciałem się skupić na pracy, czyli elemencie, który wywiera na mnie największy wpływ.

A gdyby tak wreszcie przestać być bohaterką...?

Wczoraj wieczorem dopadła mnie ta myśl. Tuliłam dzidziula, karmiłam, obserwowałam jak powoli odpływa w krainę snu i marzeń. Usnęła. Leżę obok, obserwuję to cudo i wreszcie mam chwilę, żeby spokojnie pomyśleć i podsumować dzień. Uderza mnie myśl, że z kimś się ścigam. Już nie jestem pewna, czy z samą sobą, czy sobie sama podnoszę poprzeczkę, czy może dopadły mnie tzw. mommy shamers i na siłę im próbuję coś udowodnić.

Z przymrużeniem oka: czy rodzicielstwo zabija małżeństwo i romans? :)

Dzidziul śpi, szanowny Małżonek w międzyczasie też padł, a ja... czekam aż wywiruje pralka. Ot, taki zwyczajny niedzielny wieczór matki polki. ;)

Kiedyś (co datuje się na PD, czyli erę "przed dzieckiem") niedzielne wieczory spędzaliśmy razem. Będąc na fali fascynacji masażem tajskim obiecaliśmy sobie, że co niedzielę nawzajem będziemy się masować. Poza oczywistym cudownym aspektem fizycznym, spędzaliśmy ze sobą dwie godziny skupieni tylko na sobie i wspólnej wymianie myśli. Przecież najcenniejsza rzecz, którą w dzisiejszych czasach możemy sobie dać to właśnie czas, ten spędzony razem. To był fantastyczny pomysł: nowy tydzień zaczynaliśmy zrelaksowani, zresetowani i naładowani pozytywną energią.

cytat tygodnia #2

Wielkie powroty i nowe początki...

Drogi Pamiętniku / Kochany blogu!

Miałeś być dziennikiem momentów z naszego życia, a przytrafiła nam się dość długa przerwa w relacjonowaniu zdarzeń. Ostatni wpis jest z października 2014 - och, ile się wydarzyło od tego czasu. :)