Be careful what do you wish for…

Od mojego ostatniego postu minęło prawie dwa lata. Niby to było niedawno, bo czas leci tak szybko, bo dokładnie pamiętam przygotowania do ślubu i samą ceremonię oraz zabawę weselną. Ale 21 miesięcy to naprawdę dużo czasu, w którym wydarzyła się cała masa przeżyć, wspomnień, decyzji.

 W telegraficznym skrócie:

- Urodziło nam się dziecko (Czerwiec 2015),

- Byliśmy na 3 wyjazdach zagranicznych (Turcja, Kos, Kreta),

- 4 razy zmieniłem stanowisko pracy,

- co sprawiło, że mieszkałem na stałe (powyżej 3 miesięcy) w 3 miastach (Warszawa, Poznań, Łódź),

- co sprawiło, że przejechałem ok 100.000 km,

- i cała masa innych niesamowitych przeżyć.

Dziś chciałem się skupić na pracy, czyli elemencie, który wywiera na mnie największy wpływ.

A gdyby tak wreszcie przestać być bohaterką...?

Wczoraj wieczorem dopadła mnie ta myśl. Tuliłam dzidziula, karmiłam, obserwowałam jak powoli odpływa w krainę snu i marzeń. Usnęła. Leżę obok, obserwuję to cudo i wreszcie mam chwilę, żeby spokojnie pomyśleć i podsumować dzień. Uderza mnie myśl, że z kimś się ścigam. Już nie jestem pewna, czy z samą sobą, czy sobie sama podnoszę poprzeczkę, czy może dopadły mnie tzw. mommy shamers i na siłę im próbuję coś udowodnić.